I had been walking down the green valley for long time, had left the higher levels with the woods and fruit groves and reached the lower levels of the mountain, where the hills are now covered with olive trees. It was time for me to find a path leading up, to go back to where I had started. But it was not easy to find one. The path I had taken was leading me all the time lower, closer to the sea. At some point it was making a U turn and I started going uphill again.
Είχα περπατηήσει στην κοιλάδα προς τα κάτω για αρκετή απόσταση και είχα αρχίσει να κουράζομαι. Τα δάση και τα περιβόλια με τα φρούτα είχαν τελειώσει και την θέση τους πήραν τώρα οι ελαιώνες που φτάνουν μέχρι κάτω στην θάλασσα. Εγώ έψαχνα να βρω ένα μονοπάτι να με γυρίσει πίσω προς τα πάνω, προς τα εκεί που είχα ξεκινήσει, αλλά δεν έβρισκα. Το μονοπάτι που ακολουθούσα όλο με οδηγούσε χαμηλώτερα. Κάποια στιγμή το ίδιο το μονοπάτι έκανε μια στροφή και έκανε μεταβολή προς τα πάνω και αναγκαστικά το ακολούθησα.
The path back and upwards was equally beautiful to the one that took me down.
Ο δρόμος της επιστροφής ήταν εξ ίσου όμορφος με εκείνον που με οδήγησε κάτω.
All the time I was down the valley, I had a feeling I was being watched. When I looked up, I saw someone patrolling his area.
Όλη την ώρα που βρισκόμουν κάτω στην κοιλάδα, είχα την αίσθηση πως κάποιος με παρακολουθούσε. Και όταν κοίταξα ψηλά, είδα κάποιον που περιπολούσε στην περιοχή του.
There was this little church, very beautiful in its simplicity, next to the path that was leading me up.
Δίπλα στο μονοπάτι που με οδηγούσε προς τα πάνω, βρήκα αυτό το ξωκλήσι, πανέμορφο στην απλότητά του.
And here my adventure on Mt Peilon ends.
Και εδώ τελειώνει η περιπλάνησή μου στο Πήλιο.
