The family. Η οικογένεια.

The front garden . Ο κήπος μπροστά.

One of the parents at a vantage point, to watch everything.

Ο ένας απο τους γονείς σε κάποιο ψηλό σημείο για να τα παρακολουθεί όλα.

.....and the younger generation.

.... και η νεολαία.

Soaring High. Πετώντας ψηλά.

When you see them flying above, free and gracefully, you always feel that ting of jealousy. They do not have to worry about boundaries and restrictions, there are no rules imposed to them, where to go and what to do. And when you respect their freedom they show their appreciation, letting themselves come closer to you. They do not ask a lot. just to let them be there and live in harmony and peace. Every time I am in Crete, they know I am there admiring them, and they come by, as if to say hello.
(Camera Nikon D90. Lens Nikkor 70-300).

Όταν τα βλέπεις να πετούνε με χάρη ψηλά, πάντα νιώθεις μα δόση ζήλειας. Δεν τ΄απασχολούν σύνορα και περιορισμοί. Δεν τους έχουν βάλει όρια που να πάνε και τι να κάνουν. Και όταν δείχνεις να σέβεσαι την ελευθερία τους, δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους και σε πλησιάζουν. Δεν γυρεύουν πολλά. Μόνο να τ' αφήνεις να ζουν ειρηνικά και σε αρμονία με την φύση. Κάθε φορά που βρίσκομαι στην Κρήτη το ξέρουν πως είμαι εκεί και τα θαυμάζω και περνούν πετώντας χαμηλά, για να χαιρετήσουν.
(Κάμερα Nikon D90. Φακός Nikkor 70-300).

Ohh those hawks again. Αχ αυτά τα γεράκια πάλι.

Every time I go to Crete during the last few years, they are there. Around the old family house at the edge of the villages, flying over the cypresses trees covered hills across the valley from it, flying low over the house, or hovering above it, often defending their territory from trespassers. I like to think of them as a welcoming committee for my arrival there.

Κάθε φορά που θα πάω στην Κρήτη τα τελευταία χρόνια, είναι εκεί και με περιμένουν. Κάνουν κύκλους πάνω από το πατρικό σπίτι στην άκρη του χωριού ή πάνω από τον λόφο με τα κυπαρισσιά που βρίσκεται απέναντι. Μπορώ να κάθομαι να τα χαζεύω με τις ώρεςόταν κάθονται σε κάποιο κλαδί, ή πετούν χαμηλά, ή κουβαλούν φαγητό στα μικρά τους ή άλλες φορές να υπερασπίζονται την περιοχή τους από τους εισβολείς. Μ αρέσει να τα θεωρώ πως είναι η επιτροπή της υποδοχής μου.

The hawks in Crete.(IIΙ) Τα γεράκια στην Κρήτη.(IIΙ)

A few more distant shots of the young hawk as it is hoping from one dry branch of the cypress top to the other, stretching and working his wings to make them stronger, ready to soar and conquer the skies.

Ακόμη μερικές μακρινές φωτογραφίες του νεαρού γερακιού, όπως μετακινείται από το ένα κλαδί στο άλλο και τεντώνει και δουλευει τα φτερά του και ετοιμάζεται να πετάξει κι αυτό ψηλά και να κατακτήσει τους ουρανούς.

The hawks in Crete.(IΙ) Τα γεράκια στην Κρήτη.(IΙ)

This year, I managed to take some photographs of the hawks using my 70-300 zoom lens, while they were sitting on the branches of the cypresses. They are not of the best quality, as they were at some distance from me, but I can also tell, after looking at the photographs, that they were raising young birds, which they had just started learning how to fly.

Φέτος κατάφερα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες των γερακιών με τον φακό των 70-300 χιλ. όσο αυτά βρισκόταν καθισμένα σε κάποιο από τα κλαδιά των κυπαρισιών. Δεν είναι και της καλύτερης ποιότητας οι φωτογραφίες, επειδή τα πουλιά ήταν σε κάποια απόσταση. Κοιτώντας όμκως τις φωτογραφίες, μπόρεσα να καταλάβω πως είχαν μικρά που είχαν αφίσει την φωλιά και μάθαιναν να πετούν.

This must be one of the young birds.

Αυτό πρέπει νάναι ένα από τα νεαρά πουλιά.

 On the top of the tree one of the magnificent parents.. and the offspring on a lower one.

Στο πιο ψηλό κλαδί ένας από τους υπέροχους γονείς και ο νεαρός απόγονος χαμηλώτερα.

 Parent flying away to bring food to the young.  The young moving to a higher branch below.

Ο γονιός πάει να ψάξει για φαγητό για την οικογένεια.. και ο νεαρός ανεβαίνει σε ψηλότερο κλαδί.

The hawks in Crete,(Ι) Τα γεράκια στην Κρήτη.(Ι)

I always love to sit at the balcony in the village or in the yard under it, and watch this view across the small valley from our house in the village in Crete. I am never tired of the view. Sometimes, when I look up at the skies, I can watch this magnificent pair, hovering and circling overhead, patrolling and protecting their area or having their eyes open in search of food. Sometimes, I am also watching their fights with other birds, crows mostly, who claim the same area. I know they are the same, as I have been watching them for the last ten years, whenever I go to Crete, and they never fail to show up. I also know that they must have their nest somewhere on those tall cypresses, but I do not want to go looking for it. I prefer to leave them alone in their kingdom.

Κάθε φορά που πάω στην Κρήτη, μ' αρέσει να κάθομαι με τις ώρες στο μπαλκόνι του παλιού μας σπιτιού ή στην αυλή από κάτω, και ν' απολαμβάνω την θέα απέναντι από την μικρή ρεματιά. Καμμιά φορά επίσης μ αρέσει να σηκώνω τα μάτια μου στον ουρανό και να παρακολουθώ αυτό το υπέροχο ζευγάρι να κάνει κύκλους από πάνω, να περιπολεί και να προστεταύει την περιοχή του. Και συχνά να δίνει μάχες για να την υπερασπιστεί. Συνήθως με τα κοράκια. Τα τελευταία δέκα χρόνια είναι πάντα εκεί. Και ξέρω πως έχουνε την φωλιά τους κάπου εκεί στα ψηλά κυπαρίσια, αλλά ποτέ δεν θέλησα να πάω να ψάξω να την βρώ. Προτιμώ να τ' αφίνω στην ησυχία τους. Στο βασίλειό τους.

PS. I am also admit that sometimes I am jealous of their freedom.
ΥΓ. Πρέπει επίσης να παραδεχτώ πως πολλές φορές ζήλεψα την ελευθερία τους.