Cuba (XXΙΧ). The highest bridge. (In Cuba). Κούβα(XΧIX). Η πιο ψηλή γέφυρα (Στην Κούβα).....!

On the way back from Varadero to Havana, after the cruise, we stopped for coffee at this place, where we could see the highest bridge built in Cuba, and admire the surrounding view. It was worth seeing it.

Στην επιστροφή μας από το Βαραδέρο στην Αβάνα, μετα την κρουαζιέρα, σταματήσαμε για καφέ σ' αυτό εδώ το μέρος, για να δούμε και την πιο ψηλή γέφυρα που έχει κατασκευαστεί στην Κούβα και να θαυμάσουμε την γύρω θέα. Άξιζε πραγματικά τον κόπο..!

Good bye Chalkis. Αποχαιρετώντας την Χαλκίδα

Time passes quickly, especially when we do not want it to. It was late afternoon an it was time to take the way back to Athens. One last glance at the old bridge and a few more to the new one from inside the car, as we were driving over it.

Ο χρόνος περνά γρήγορα ειδικά όταν δεν το θέλουμε. Ήταμ πια αργά το απόγευμα όταν ήρθε η ώρα ν' αποχαιρετήσουμε την Χαλκίδα και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής στην Αθήνα. Μια τελευταία ματιά στην παλιά γέφυρα και μερικές ακόμη στην καινούρια μέσα απο το αυτοκίνητο, όπως περνούσαμε από πάνω.

On the straits of Evripos.(II) Στον Πορθμό του Ευρίπου.(II)

At the narrowest point of the straits of Evripos, the old bridge was built and the city of Chalkis is expanding on either side of it. This metal bridge is opening when needed, to allow ships and other tall vessels to pass from one side to the other. One, can see the strong currents flowing through the straits, due to the tide and which are changing direction every six hours.

Στο στενότερο σημείο του πορθμού του Ευρίπου υπάρχει η παλιά μεταλική γέφυρα και η πόλη της Χαλκίδας εκτείνεται και από τη μια καί την άλλη πλευρά. Όταν βρίσκεσαι κοντά στα στενά, μπορείς να παρατηρήσεις τα ισχυρά ρεύματα που αλλάζουν κατεύθυνση κάθε έξη ώρες λόγω της παλίρροιας.

On the straits of Evripos. Στον Πορθμό του Ευρίπου.

A narrow strip of sea, more like a river separates the island of Euboia from mainland Greece. The narrowest point, is called the straits of Evripos, meaning the straits where waters flow easily. And they do, as you will have the chance to see in my future posts. Just like a river. A new bridge was built there some 30 years back. You can see the bridge from the side of the mainland in my first four photographs. On the last two photographs you can see the smaller and older bridge, at the narrowest point. That bridge is opening when required, to allow ships to cross the straits. and is still in operation. On either side of the bridge is the city of Chalkis, a beautiful city as you will have the chance to see later.

Η γέφυρα στον πορθμό του Ευρίπου. Και η καινούρια που κατασκευάστηκε πριν καμμιά τριανταρία χρόνια και η παλιά. Είχα την ευκαιρία να τραβήξω μερικές φωτογραφίες και από την όμορφη Χαλκίδα όταν ένας φίλος με πήρε για παρέα για τον δρόμο νια που είχε μια δουλειά να κάνει εκεί. Περισσότερα στις προσεχείς αναρτήσεις.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

The bridge at Dasylio, Grevena, Η Γέφυρα στο Δασύλιο Γρεβενών.

Just another, smaller stone bridge, over a smaller river near the village of Dasylion, at the eastern slope of Mt. Pindos. At the last photograph, you can compare it to the new bridge built close to it, to service the vehicles traffic. It visible under the arc of the old bridge.

Άλλη μια παλιά πέτρινη γέφυρα κοντά στο χωριό Δασύλιο των Γρεβενών. Στην τελευταία φωτογραφία μπορείτε να την συγκρίνετε με την καινούρια γέφυρα που φτιάχτηκε δίπλα της και φαίνεται κάτω από την καμάρα, για να εξυπηρετεί τα αυτοκίνητα.

The bridge over river Aoos in Greece. Η γέφυρα στον ποταμό Αώο στην Κόνιτσα.

     A beautiful stone bridge over the river Aoos, near the town of Konitsa in north-western Greece. It was built near the northern end of the mountain range of Pindos, at an altitude of 450 meters. It is a bridge with only one arc, 35 meters wide and 20 meters high.  local masons built it, it was completed in 1870 and it is till used although a new bridge was built a little further down the river to service cars and vehicles.
    Here I must tell you a few things about the people who built this and other similar bridges in the area and further away from here.
    They were all coming from a group of villages on the mountains not far away from here. Those villages are still collectively known as "mastorohoria" or the "villages of masons" in greek. Those years, and a couple of ages before then, groups of masons and stone cutters coming from those villages, were gathered by a chief mason, and were traveling all around the south-western Europe, -occupied by the Turks in those years-, and were building bridges, roads, churches and public and private buildings around.
     They were leaving early spring, carrying with them only the tools of their profession, and were returning back to their villages  to rest for a few months and be with their families in early winter.
     They were very secretive people. They were guarding the secrets of their profession with great zeal. They had even devised a language which were using between themselves in the presence of outsiders.
     Each group had a military like structure and organization. There was the chief mason/contractor who was choosing the rest of experts and novices, according to his needs, from the rest people in the village. They had ranks according to one's experience and specialty.
     As I told you, they were guarding the secrets of their profession with great zeal. Their profession was their only property and they had to keep it between them, as the villages on the mountains could not produce much else. If someone became known to have leaked a secret,  then he was becoming an outcast. Something like being excommunicated by the church. He would never find a job again, his family would suffer and no one would talk to him. The idiomatic language they were using in those years is still used between them.
     If you would like to see more photographs of beautiful old stone bridges from the same area, you can click here.

 

      Ένα όμορφο πέτρινο γεφύρι πάνω από τον ποταμό Αώο, δίπλα στην Κόνιτσα της Ηπείρου. Έχει χτιστεί κοντά στο βόρειο άκρο της οροσειράς της Πίνδου, σε υψόμετρο 450 μέτρων. Είναι μονότοξο γεφύρι, με πλάτος ανοίγματος 35 μέτρα και ύψος 20. Κατασκευάστηκε από ντόπιους μαστόρους το 1870 και χρησιμοποιείται ακόμη, ενω έχει κατασκευαστεί λίγο πιο κάτω στον ποταμό, μιά καινούρια γέφυρα για να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες στον αυτοκινητόδρομο.
      Εδώ πρέπει να σας πω μερικά πράγματα για τους μαστόρους που έχτιζαν αυτές τις γέφυρες στην περιοχή και αλλού μακρύτερα.
      Όλοι προέρχονται από μια ομάδα κοντινών χωριών που είναι γνωστά σαν Μαστοροχώρια, με κυριότερο χωριό την Πυρσόγιαννη του νομού Ιωαννίνων. Υπάρχει και ο δήμος Μαστοροχωρίων λίγα χιλιόμετρα από την Κόνιτσα, στον δρόμο Ιωαννίνων - Κοζάνης. Εκείνα τα χρόνια, μερικούς αιώνες πριν, ομάδες χτιστών και μαστόρων της πέτρας, από τα χωριά αυτά, γύριζαν ολόκληρη την νοτιοανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και ακόομη μακρύτερα μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και υπό την καθοδήγηση του αρχιμάστορα, έχτιζαν γέφυρες, δρόμους, εκκλησίες, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.
      Έφευγαν κάθε χρόνο με τα πόδια στις αρχές της άνοιξης, δούλευαν όλο το καλοκαίρι όπου τους καλούσαν και επέστρεφαν για να μείνουν λίγουσ μήνες στα χωριά τους με τις οικογένειές τους στο τέλος του φθινοπώρου.
      Ήταν μια κλειστή μυστικιστική κοινωνία. Φύλαγαν με ζήλο τα μυστικά του επαγγέλματός τους και είχαν ακόμη εφεύρει μια γλώσσα την οποία χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους όταν βρισκόντουσαν ανάμεσα σε ξένους.
      Κάθε κομπανία είχε την δική της, σχεδόν στρατιωτική, οργάνωση και πειθαρχία. Υπήρχε ο πρωτομάστορας, ο αρχηγός, που κανόνιζε τις εργολαβίες και σχεδίαζε τις δουλειές, υπήρχαν και οι τεχνίτες και οι μαθητές. Τα τσιράκια. Είχαν βαθμούς και ιεραρχία ανάλογα με την πείρα και αξιοπιστία του καθένα.
      Όπως σας είπα και παραπάνω, φύλαγαν με ζήλο τα μυστικά της τέχνης τους. Δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς επειδή αυτή ήταν όλη τους η περιουσία. Τα χωριά πάνω στα βουνά της Ηπείρου δεν παρήγαν και πολλά πράγματα. Άν μαθευόταν πως κάποιος άφηνε κάποιο μυστικό να διαρρεύση, τότε αυτός απομονώνόταν από την κοινωνία τους, δεν έβρισκε δουλειά και ο ίδιος και η οικογένειά του υπέφερε. Γινόταν ο παρίας, κάτι σαν και τον αφορισμένο της εκκλησίας.
      Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν τότε, τα " μαστόρικα ", υπάρχει και χρησιμοποιείται ακόμη μεταξύ τους. Τουλάχιστον εγώ την έχω ακούσει να χρησιμοποιείται, χωρίς να την καταλαβαίνω.
      Αν θέλετε να δείτε κι αλλες φωτογραφίες από παλιά πέτρινα γεφύρια της περιοχής, τότε μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ.

The new bridge as seen from the top of the old one.
Η νέα γέφυρα όπως φαίνεται πάνω από την παλιά.

Old stone bridges on the mountains(III). Παλιά πέτρινα γεφύρια στην Πίνδο.(III)

The bridge at Portitsa. (Continued from the previous post).

Η γέφυρα της Πορτίτσας. (Συνέχεια απο την προηγούμενη ανάρτηση).

Old stone bridges on the mountains(II). Παλιά πέτρινα γεφύρια στην Πίνδο.(II)

The river flows down the narrow valley, high up on the mountains of northern Greece. Then there is that rock in the way, but the water, working patiently for thousands of years, eats up the the rock, and creates a narrow passage so it can continue its flow down to the sea. The local people needed the freedom to move from one side of the water to the other, so they made a stone bridge at the narrower spot of the river, near the rock. Ta water's passage through the rock is called "Portitsa" or "Little Door" in Greek. and the bridge is called "The Bridge of Portitsa".

Ο μικρός ποταμός κυλά ήρεμα κάτω από το χωριό Σπήλαιο των Γρεβενών, στην μικρή κοιλάδα ψηλά στην Πίνδο. Μέχρι που συναντά τον βράχο που του κλείνει τον δρόμο. Μα το νερό, υπομονετικά, για χιλιάδες χρόνια τρώει τον βράχο και δημιουργεί το πέρασμα για να τρέξει χαμηλώτερα προς την θάλασσα. Οι ντόπιοι έπρεπε να έχουν την ευχέρεια να περνούν από την μια μεριά του ποταμού στην άλλη και έτσι έφτιαξαν μια πέτρινη γέφυρα στο πιο στενό σημείο κοντά στον βράχο. Το πιο στενό σημείο κοντά στον βράχο, όποι το νερό έχει δημιουργήσει το πέρασμα, το λένε "Πορτίτσα" και η γέφυρα είναι γνωστή σαν η Γέφυρα της Πορτίτσας.