There are some old professions which are disappearing in our times. Older craftsmen, hit by industrialism and mass production in our times, are one by one giving up and are closing their workshops and trying to survive finding another job, if they can, somewhere else. There are only a few remaining and when you come across one, you have the feeling that you are entering Ali-Baba's cave of treasures. That is how i felt when I came across the workshop of a true craftsman and artist downtown Athens. With his hands he works on copper, brass and bronze, producing unique items for home or Church usage.
He feels lonely in his environment. Only his love for his art is keeping his workshop open, because he can barely survive the expenses. And he almost burst into tears when he told me that there is no one to follow him when he will be retiring.
Υπάρχουνε μερικές τέχνες και επαγγέλματα που σιγά σιγά εξαφανίζονται στις μέρες μας. Παλιοί τεχνίτες που τους έχει σακατέψει η βιομηχανοποίηση και η μαζική παραγωγή στις μέρες μας, χτυπιούνται ακόμη περισσότερο αλύπητα και από την οικονομική κρίση. Ένας ένας τα παρατάει, σηκώνει τα χέρια ψηλά και κλείνει το εργαστήριό του, προσπαθωντας να επιβιώσει με δουλεία σε κάποιο άλλο χώρο, αν τα καταφέρει. Λίγοι έχουν μείνει στα παλιά επαγγέλματα και μόνο η αγάπη για ότι δημιουργούν με τα χέρια τους τους κάνει να συνεχίσουν να παλεύουν. Όταν βρεθείς στον χώρο τους νι΄ψθεις σαν να μπαίνεις στην σπηλιά του Αλη-Μπαμπά με τους θησαυρούς της. Έτσι ένιωσα κι εγώ όταν βρέθηκα μπροστά σ' ένα τέτοιο εργαστήριο στου Ψυρρή, λίγο πιο κάτω από το Μοναστηράκι χθες το πρωί.
Αληθινός καλλιτέχνης ο ιδιοκτήτης. Με τα χέρια του δουλεύει το χαλκό, τον ορείχαλκο και το μπρούτζο, φτιάχνοντας αληθινά έργα τέχνης για οικιακή ή εκκλησιαστική χρήση.
Νιώθει μοναξιά στο περιβάλλον του. Μόνο η αγάπη για την τέχνη του κρατά ακόμη ανοιχτό το εργαστήριό του γιατί με δυσκολία βγάζει τα έξοδά του. Και με δάκρυα στα μάτια μου είπε πως όταν έρθει η ώρα να αποσυρθεί δεν θα υπάρχει κανείς να συνεχίσει την τέχνη του.
He feels lonely in his environment. Only his love for his art is keeping his workshop open, because he can barely survive the expenses. And he almost burst into tears when he told me that there is no one to follow him when he will be retiring.
Υπάρχουνε μερικές τέχνες και επαγγέλματα που σιγά σιγά εξαφανίζονται στις μέρες μας. Παλιοί τεχνίτες που τους έχει σακατέψει η βιομηχανοποίηση και η μαζική παραγωγή στις μέρες μας, χτυπιούνται ακόμη περισσότερο αλύπητα και από την οικονομική κρίση. Ένας ένας τα παρατάει, σηκώνει τα χέρια ψηλά και κλείνει το εργαστήριό του, προσπαθωντας να επιβιώσει με δουλεία σε κάποιο άλλο χώρο, αν τα καταφέρει. Λίγοι έχουν μείνει στα παλιά επαγγέλματα και μόνο η αγάπη για ότι δημιουργούν με τα χέρια τους τους κάνει να συνεχίσουν να παλεύουν. Όταν βρεθείς στον χώρο τους νι΄ψθεις σαν να μπαίνεις στην σπηλιά του Αλη-Μπαμπά με τους θησαυρούς της. Έτσι ένιωσα κι εγώ όταν βρέθηκα μπροστά σ' ένα τέτοιο εργαστήριο στου Ψυρρή, λίγο πιο κάτω από το Μοναστηράκι χθες το πρωί.
Αληθινός καλλιτέχνης ο ιδιοκτήτης. Με τα χέρια του δουλεύει το χαλκό, τον ορείχαλκο και το μπρούτζο, φτιάχνοντας αληθινά έργα τέχνης για οικιακή ή εκκλησιαστική χρήση.
Νιώθει μοναξιά στο περιβάλλον του. Μόνο η αγάπη για την τέχνη του κρατά ακόμη ανοιχτό το εργαστήριό του γιατί με δυσκολία βγάζει τα έξοδά του. Και με δάκρυα στα μάτια μου είπε πως όταν έρθει η ώρα να αποσυρθεί δεν θα υπάρχει κανείς να συνεχίσει την τέχνη του.
No comments:
Post a Comment