Delfi. Δελφοί.

I must admit that ancient Greeks were choosing the places for worship very carefully. And Delphi is one  of such places. Every time I visit the place I can sit for long admiring the natural beauty of the area and feel its sacristy. Two days ago, on May 1st, decided with some friends to visit the place again. But, unfortunately for us, the site and the Museum was closed. I felt really bad. But for you, if you want to see photographs from my previous visit, I have the link to my older posts on the place here.
There are twelve posts altogether, from the sacred site and the museum.

Πρέπει να παραδεχτώ πως οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν να διαλέγουν τους τόπους της λατρείας των. Το τοπίο των Δελφών είναι μοναδικό, και όσες φορές και να το επισκεφθώ, πάντα με συναρπάζει και με συγκινεί. Όπως και προχθές, την ημέρα της πρωτομαγιάς, που αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε ξανα μαζί με φίλους. Δυστυχώς, κάποιοι αποφάσισαν πως εκείνη την ημέρα, ο χώρος και το Μουσείο έπρεπε να παραμείνουν κλειστά. Και παραγματικά αισθάνθηκα ντροπή για τα χάλια μας, όταν έβλεπα ξένους, που είχαν έρθει από την άλλη άκρη του κόσμου για να το δούν και έφευγαν με την απογοήτευση στο πρόσωπό τους. Όμως, αν θέλετε να δείτε φωτογραφίες μου από παλιότερη επίσκεψη στους Δελφούς και το Μουσείο, μπορείτε να τις δείτε εδώ. Είναι συνολικά δώδεκα αναρτήσεις.

It is said that the last prophesy of the oracle, when the Byzantine Emperor Julian, who was not a christian like his predecessors but was practicing the ancient Greek religion and asked the priests accordingly, was:

«Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλεούσαν. Aπέσβετο και λάλον ύδωρ».

In other words :

"Tell the king, that the beautiful elaborate building has fallen down, neither Phoebus (Apollo) has a home anymore, neither the oracle has laurel, or a talking spring. The talking water has been silenced".

Λένε, πως ο τελευταίος χρησμός του μαντείου προς τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουλιανό, που η εκκλησία μας αποκαλεί Παραβάτη επειδή δεν ήταν Χριστιανός παρά λάτρευε τους αρχαίου Θεούς, ήταν ο παρακάτω, όταν ρώτησε σχετικά :

«Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλεούσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ».

Μ' άλλα λόγια :

"Πέστε στον βασιλιά πως γκρεμίστηκε το όμορφο πολυδαίδαλο κτίριο, ο Φοίβος δεν έχει πιά καλύβα, ούτε η μάντιδα έχει δάφνη,  ή πηγή που να ομιλεί. Στέρεψε και το νερό που ομιλεί".

But some others say that this was the last prophecy of the Oracle :

«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται»

Meaning : "There will be a day when Phoebus will come again and he will stay for ever".

Μερικοί άλλοι πάλι λέγουν πως η τελευταία προφητεία του Μαντείου είναι  η εξής :

«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται».

Δηλαδή : "Θάρθει μια μέρα που θα ξανάρθει ο Φοίβος και θα μείνει για πάντα".