Carob Tree. Η Χαρουπιά.

The carob tree (Ceratonia Siliqua) is native in the Mediterranean. Crete is full of them, as it can grow in rocky and dry ground and can be found in many shapes and heights. It looks like it can grow everywhere in semi-wild form. Its green all year round, and blooms approximately at the beginning of autumn. The flowers are small and look like small grapes only in a red yellowish color. They have a pleasant sweet smell. Produces a pod looking like a bean, which is green at first and takes the color of chestnut when ripe, around the end of summer.
Those pods, when ripe, are sweet, and have drops like thick syrup in them. The seeds are very hard and brown like coffee beans and are not edible. From the pods,  a syrup can be extracted,  after processing. It has a very pleasant taste, and is still used to make some kind of soft drink in Crete.
During the hard years of World War II and the German occupation of Crete (1941-1945), the people living in the devastated villages, used to grind the pods, and make some kind of flour, and make bread from it. Not a very good bread but they had nothing else. When i was a little child in Crete, I remember helping the family in collecting the pods.
 There was not much of a commercial value but it was there and free to collect. I remember collecting up to 20 tons of it in one period. With no expenses for cultivation etc. Just the work to collect and carry to the merchant. What my father did not sell, we used to keep to feed all kinds of domestic animals in winter. It was a delicacy for cows, donkeys, sheep, goats and pigs. The seeds , from what i had heard, was used by the industry to make the films for the movies. It was really hard stuff.
Now, there is not any commercial value for the stuff. Plastic film is much more cheaper and easier to produce. So no one is bothering in our days to collect the pods. They are left on the trees and are falling down during the winter. The goats and sheep know where to find them.
The other day, while walking in Glyfada, I found a carob tree and I am posting a couple of photographs for you to see what it looks like.

Η χαρουπιά. Ένα δένδρο που υπάρχει σε όλη τη Μεσόγειο. Και φυσικά σε αφθονία στην Κρήτη. Δεν έχει απαιτήσεις. Μπορεί να φυτρώσει παντού, σε ξερότοπους και βράχους. Ανθίζει στις αρχές του φθινοπώρου, και τα άνθη μικρά και κοκκινοκίτρινα έχουν μια ευχαριστη μυρωδιά. Οι καρποί, τα χαρούπια, είναι πράσινα και όταν ωριμάσουν, στο τέλος του καλοκαιριού, γίνονται σκούρα καστανά. Τα χαρούπια είναι γλυκά, και πολλές φορές, όταν τα σπάσης, βλέπεις μέσα σταγόνες από σιρόπι. Στην διάρκεια τη Γερμανικής Κατοχής, στα χωριά της Κρήτης, τα άλεθαν και τα έκαναν αλεύρι και ψωμί . Ακόμη και τώρα στα Χανιά μπορείς να δείς το καλοκαίρι κάποιο πλανόδιο μικροπωλητή να πουλά παγωμένη "χαρουμπία" φτιαγμένη από το σιρόπι του χαρουπιού. Παλιότερα, τα μαζεύαμε όλα. Είτε για να τα πουλήσωμε (ήταν ένα ανέξοδο εισόδημα), είτε να τα έχομε σαν ζωοτροφές το χειμώνα. Λένε πως από τους σκληρούς σπόρους του χαρουπιού που είχαν μεγάλη αξία, έφτιαχναν κινηματογραφικό φίλμ που είχε μεγάλη ανθεκτικότητα. Τώρα, κανείς δεν κουράζεται να τα μαζέψει και μόνο οι κατσίκες και τα πρόβατα τα ψάχνουν το χειμώνα κάτω από τα δενδρα.
Ελπίζω να μην ξαναγυρίσομε σ' εκείνα τα χρόνια που ήταν πολύτιμα και πολύς κόσμος στα χωριά επιβίωσε χάρις στα χαρούπια.
Προχθές, περπατώντας στην Γλυφάδα, είδα μια χαρουπιά, σαν καλωπιστικό πια  φυτό και είπα να τραβήξω δυό φωτογραφίες να σας την δείξω.