A walk on Mt Pelion. Step I. Μια βόλτα στο Πήλιο. Βήμα Ι.

Mt Pelion in central Greece is a unique mountain. Since ancient years, it is surrounded with myths. It is here where the Centaurs were living. Mythical, wise creatures, half horses, half men, were living in the shadows of the woods, sometimes helping and teaching people, sometimes fighting with them. From those woods, Jason and his Argonauts, built their ship Argo, to sail far away, to the end of the known world, to get the Golden Fleece back. Its valleys and streams are still believed to be crowded with fairies and nymphs.
 In our days, the mountain is still covered with dense woods, the lower slopes cultivated and producing the best fruit, Greece is producing. Lower, slopes are covered with old olive tree groves, which reach the sea level.
I like the area and have visited it several times. Last time I was there, I felt a little adventurous and wanted to walk the old paths, from where I was staying, to another small village, Drakia, the one showing you above.
It took me some time, and I never reached the village as, just a little before entering it, I took the wrong turn and bypassed it and ended up at.....
Anyway. I will take that path again, this time with you and relive my adventure, showing you what I saw myself.

Το Πήλιο είναι ένα μοναδικό βουνό. Από τα πολύ παλιά χρόνια περιβάλλεται από μύθους και δοξασίες. Εδώ ζούσαν  οι Κένταυροι, μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα, πλάσματα σοφά και άγρια. Άλλοτε δίδασκαν και βοηθούσαν τους ανθρώπους και άλλοτε τους πολεμούσαν. Από τα δάση του Πηλίου ο Ιάσων και οι Αργοναύτες του έκοψαν ξύλα να ναυπηγήσουν την Αργώ και να ταξιδέψουν στην άκρη του κόσμου για να βρούν και ν' αρπάξουν το Χρυσόμαλλο Δέρας. Πιστεύεται πως ακόμη και σήμερα οι κοιλάδες και ρεματιές του βουνού είναι γεμάτες με νύμφες και νεράιδες.
Σήμερα, είναι από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα που απέμειναν με πυκνά δάση. Οι χαμηλώτερες πλαγιές του βουνού είναι καλυμένες από οπωρώνες που παράγουν τα νοστότερα φρούτα, ενώ πιο χαμηλα, μέχρι την θάλασσα, φτάνουν οι ελαιώνες.
Είναι ένα μέρος που μ' αρέσει και το επισκέπτομαι όποτε βρω την ευκαιρία. Την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί, είπα ν' ασχοληθώ με την περιπέτεια και να περπατήσω από εκεί που έμενα, τον Άγιο Λαυρέντιο, μέχρι το κοντινό χωριό την Δράκεια που βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη και είναι μέσα στις δυνάμεις μου. Αλλά στην Δράκεια δεν έφτασα ποτέ. Όπως βάδιζα στα αρχαία μονοπάτια, λίγο πριν φτάσω στο χωριό, έστριψα λάθος και αντί στην Δράκεια, βρέθηκα αλλού....
Μαζί, θα περπατήσουμε ξανά το μονοπάτι και θα ξαναζήσουμε την περιπέτεια....

Old chestnut trees over the path.

Παλιές καστανιές σκεπάζουν το μονοπάτι.

...and all around the path, the tall trees...

κι ολόγυρα τα πανυψηλα δένδρα....

...some stream beds now dry....

.... στεγνές κοίτες χειμάρων....

(... to be continued...) (...συνεχίζεται...)