On the boat to Crete. Σαλπάροντας για την Κρήτη.

The ferry was supposed to sail at approximately 3.00 pm. I boarded at around 2, found a good seat, ordered my coffee and opened my book. All set up and ready to go. But some other people were thinking differently. At around 2.15 fishermen who dont like some new regulations imposed by the European Union, regarding fishing close to the shore, thought it would be wise to move their boats and close the port entrance. No vessel could come in  or go out of the port. Boats continue to load, incoming ships were at anchor waiting outside the port for two and half hours. Then we were able to sail. At least the trip was enjoyable and the beautiful sunset at about halfway made me forget the delay.

Το πλοίο ήταν ν' αναχωρήσει στις τρείς το απόγευμα. Εγώ μπήκα περίπου στις δύο, άραξα σε μια πολυθρόνα στο σαλόνι, άνοιξα το βιβλίο μου, παρήγειλα τον καφέ μου και άρχισα να τον απολαμβάνω. Αλλά δεν μ' άφισαν να τον χαρώ . Οι ιδιοκτήτες των μηχανότρατων ακόμη δεν τάχουνε βρεί με την κυβέρνηση σχετικά με το πώς και πού πρέπει να ψαρεύουνε, και θεώρησαν καλό να κλείσουν την είσοδο του λιμανιού στις δύο και τέταρτο περίπου. Είχαν μάθει πως ερχόντουσαν δυό κρουαζιερόπλοια με τουρίστες ν' αφίσουν κανένα ευρώ και τελικά τους έστειλαν αλλού που έχουνε πιο πολλή ανάγκη. Το γυφτιλίκι μας και η κακομοιριά μας σε όλο της το μεγαλείο. Τελικά, ύστερα από δυόμισι ώρες καθυστέρηση μας επέτρεψαν να φύγομε, όταν είμασταν έτοιμοι να ορκιστούμε πως δεν θα ξαναφάμε ψάρι. Ευτυχώς το ταξίδι ήταν ευχάριστο, παρήγγειλα άλλον καφέ και απόλαυσα ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα μεσοπέλαγα.