The bridge over river Aoos in Greece. Η γέφυρα στον ποταμό Αώο στην Κόνιτσα.

     A beautiful stone bridge over the river Aoos, near the town of Konitsa in north-western Greece. It was built near the northern end of the mountain range of Pindos, at an altitude of 450 meters. It is a bridge with only one arc, 35 meters wide and 20 meters high.  local masons built it, it was completed in 1870 and it is till used although a new bridge was built a little further down the river to service cars and vehicles.
    Here I must tell you a few things about the people who built this and other similar bridges in the area and further away from here.
    They were all coming from a group of villages on the mountains not far away from here. Those villages are still collectively known as "mastorohoria" or the "villages of masons" in greek. Those years, and a couple of ages before then, groups of masons and stone cutters coming from those villages, were gathered by a chief mason, and were traveling all around the south-western Europe, -occupied by the Turks in those years-, and were building bridges, roads, churches and public and private buildings around.
     They were leaving early spring, carrying with them only the tools of their profession, and were returning back to their villages  to rest for a few months and be with their families in early winter.
     They were very secretive people. They were guarding the secrets of their profession with great zeal. They had even devised a language which were using between themselves in the presence of outsiders.
     Each group had a military like structure and organization. There was the chief mason/contractor who was choosing the rest of experts and novices, according to his needs, from the rest people in the village. They had ranks according to one's experience and specialty.
     As I told you, they were guarding the secrets of their profession with great zeal. Their profession was their only property and they had to keep it between them, as the villages on the mountains could not produce much else. If someone became known to have leaked a secret,  then he was becoming an outcast. Something like being excommunicated by the church. He would never find a job again, his family would suffer and no one would talk to him. The idiomatic language they were using in those years is still used between them.
     If you would like to see more photographs of beautiful old stone bridges from the same area, you can click here.

 

      Ένα όμορφο πέτρινο γεφύρι πάνω από τον ποταμό Αώο, δίπλα στην Κόνιτσα της Ηπείρου. Έχει χτιστεί κοντά στο βόρειο άκρο της οροσειράς της Πίνδου, σε υψόμετρο 450 μέτρων. Είναι μονότοξο γεφύρι, με πλάτος ανοίγματος 35 μέτρα και ύψος 20. Κατασκευάστηκε από ντόπιους μαστόρους το 1870 και χρησιμοποιείται ακόμη, ενω έχει κατασκευαστεί λίγο πιο κάτω στον ποταμό, μιά καινούρια γέφυρα για να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες στον αυτοκινητόδρομο.
      Εδώ πρέπει να σας πω μερικά πράγματα για τους μαστόρους που έχτιζαν αυτές τις γέφυρες στην περιοχή και αλλού μακρύτερα.
      Όλοι προέρχονται από μια ομάδα κοντινών χωριών που είναι γνωστά σαν Μαστοροχώρια, με κυριότερο χωριό την Πυρσόγιαννη του νομού Ιωαννίνων. Υπάρχει και ο δήμος Μαστοροχωρίων λίγα χιλιόμετρα από την Κόνιτσα, στον δρόμο Ιωαννίνων - Κοζάνης. Εκείνα τα χρόνια, μερικούς αιώνες πριν, ομάδες χτιστών και μαστόρων της πέτρας, από τα χωριά αυτά, γύριζαν ολόκληρη την νοτιοανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και ακόομη μακρύτερα μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και υπό την καθοδήγηση του αρχιμάστορα, έχτιζαν γέφυρες, δρόμους, εκκλησίες, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.
      Έφευγαν κάθε χρόνο με τα πόδια στις αρχές της άνοιξης, δούλευαν όλο το καλοκαίρι όπου τους καλούσαν και επέστρεφαν για να μείνουν λίγουσ μήνες στα χωριά τους με τις οικογένειές τους στο τέλος του φθινοπώρου.
      Ήταν μια κλειστή μυστικιστική κοινωνία. Φύλαγαν με ζήλο τα μυστικά του επαγγέλματός τους και είχαν ακόμη εφεύρει μια γλώσσα την οποία χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους όταν βρισκόντουσαν ανάμεσα σε ξένους.
      Κάθε κομπανία είχε την δική της, σχεδόν στρατιωτική, οργάνωση και πειθαρχία. Υπήρχε ο πρωτομάστορας, ο αρχηγός, που κανόνιζε τις εργολαβίες και σχεδίαζε τις δουλειές, υπήρχαν και οι τεχνίτες και οι μαθητές. Τα τσιράκια. Είχαν βαθμούς και ιεραρχία ανάλογα με την πείρα και αξιοπιστία του καθένα.
      Όπως σας είπα και παραπάνω, φύλαγαν με ζήλο τα μυστικά της τέχνης τους. Δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς επειδή αυτή ήταν όλη τους η περιουσία. Τα χωριά πάνω στα βουνά της Ηπείρου δεν παρήγαν και πολλά πράγματα. Άν μαθευόταν πως κάποιος άφηνε κάποιο μυστικό να διαρρεύση, τότε αυτός απομονώνόταν από την κοινωνία τους, δεν έβρισκε δουλειά και ο ίδιος και η οικογένειά του υπέφερε. Γινόταν ο παρίας, κάτι σαν και τον αφορισμένο της εκκλησίας.
      Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν τότε, τα " μαστόρικα ", υπάρχει και χρησιμοποιείται ακόμη μεταξύ τους. Τουλάχιστον εγώ την έχω ακούσει να χρησιμοποιείται, χωρίς να την καταλαβαίνω.
      Αν θέλετε να δείτε κι αλλες φωτογραφίες από παλιά πέτρινα γεφύρια της περιοχής, τότε μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ.

The new bridge as seen from the top of the old one.
Η νέα γέφυρα όπως φαίνεται πάνω από την παλιά.