The story is something like this. Someone found the young hawk at the side of the street. It had fallen probably off the nest. He took it to a small slaughterhouse that was close, where it was adopted by the people working there. They had it free after it started flying around and nearby, they were feeding it with what they could from where they were working, which as you can understand was plenty. Now the hawk is flying around all the time, when the people hear it screeching above, they come out with something to offer, a piece of meat, lung or liver, they whistle and throw it in the air. And the hawk catches it has an easy meal.
Someone called me when I was in Crete, and I went there with my camera and the 70-300mm lens.
There are two things I worry about. First thing is that the hawk is dependent on the people working there for its meals as I am not sure as it has learnt to hunt by itself and second, is that now the hunting period has started and some retarded -there are plenty of the kind everywhere- might think that the hawk might be good for target practice.
Η ιστορία έχει περίπου ως εξής: Κάποιος βρήκε το νεαρό γεράκι στο δρόμο και το πήρε σε ένα μικρό σφαγείο εκεί κοντά. Εκεί το υιοθέτησαν οι εργαζόμενοι και το μεγάλωσαν με τα προιόντα του σφαγείου.Τώρα που το γεράκι έχει μεγαλώσει και πετάει στην περιοχή γύρω από το σφαγείο, μόλις το ακούσουν να κράζει από πάνω, βγαίνει κάποιος, του σφυρίζει και πετάει κανένα κομάτι κρέας ή πλεμόνι στον αέρα. Το γεράκι το αρπάζει και εξασφαλίζει έτσι ένα γεύμα χωρίς κόπο. Τώρ που ήμουν στην Κρήτη με πήρα τηλέφωνο και πήγα κι εγώ στο σφαγείο με την φωτογραφική μου μηχανή και τον φακό 70-300 χιλ.
Μ' απασχολούν δυο πράγματα όμως. Το πρώτο είν αι πως το γεράκι αυτό δεν έχει μάθει να κυνηγά μόνο του, και εξαρτάται από τους ανθρώπους για την τροφή του και το άλλο που μ' απασχολεί είναι πως τώρα που αρχίζει η περίοδος του κυνηγιού, μπορεί κάποιος καθυστερημένος-και δυστυχώς υπάρχουν παντού αρκετοί απο το είδος-, σκεφτεί πως το γεράκι είναι εύκολος στόχος.
